به گزارش نیپنا ، در نشست موسوم به INC5.2 با موضوع تدوین سند الزام آور قانونی برای مقابله با آلودگی پلاستیکی که هم اکنون در شهر ژنو سوئیس در جریان است گروهی متشکل از نمایندگان وزارت امور خارجه، سازمان حفاظت محیط زیست، امور حقوقی ریاست جمهوری، وزارت صمت، شرکت ملی صنایع پتروشیمی، انجمن ملی صنایع پلیمر و با همراهی دفتر نمایندگی دائم جمهوری اسلامی ایران در دفتر سازمان ملل حضور دارند.
حسن عباس زاده معاون وزیرنفت و مدیر عامل شرکت ملی صنایع پتروشیمی به نمایندگی از کشور جمهوری اسلامی ایران در نشست وزیران و نمایندگان عالی رتبه که در حاشیه این اجلاس در حال برگزاری است حضور یافت و به تشریح مواضع کشور جمهوری اسلامی ایران در خصوص سند پیشنهادی پرداختند.
مدیر عامل شرکت ملی صنایع پتروشیمی در ابتدا توجه حضار را به تجاوز بی دلیل رژیم صهیونیستی و آمریکا به مردم، زیر ساخت‌های غیر نظامی و دانشمندان ایران جلب کرد و گفت: این حملات نه تنها نمونه تجاوز غیرقانونی است بلکه تهدیدی جدی برای محیط زیست، سلامت جامعه و ثبات منطقه است.
وی درخواست کرد که جامعه بین المللی این موضوع را به عنوان یک نگرانی فوری زیست محیطی و بشری قلمداد کرده و هر اقدام تجاوزکارانه علیه هر ملت صلح طلبی را محکوم کنند.
معاون وزیر نفت در ادامه ضمن قدردانی از دبیرخانه INC برای تسهیل این بستر حیاتی برای مذاکره در مورد یک ابزار جهانی برای مقابله با آلودگی پلاستیکی اظهار کرد؛ این فرآیند فرصتی حیاتی برای ایجاد یک چارچوب عادلانه برای مقابله با اثرات فرامرزی آلودگی پلاستیکی به ویژه بر اکوسیستم‌های دریایی و سلامت انسان است. این ابزار که توسط قطعنامه 5.14 مجمع محیط زیست سازمان ملل متحد الزامی شده است، باید بر آلودگی پلاستیکی در محیط زیست به ویژه دریایی و علت اصلی آن انتشار پلاستیک‌ها در پایان چرخه عمر آنها تمرکز کند.
وی با بیان این که مذاکرات باید با اهداف اصلی قطعنامه همسو باشند تا توافقی متعادل و قابل قبول جهانی تضمین شود و از محدودیت‌های بی مورد بر فناوری‌ها و محصولات ضروری جلوگیری شود تصریح کرد: کشورهای توسعه‌یافته مسئولیت نامتناسبی در قبال آلودگی پلاستیکی دارند بنابراین اصل مسئولیت‌های مشترک اما متمایز (CBDR) باید راهنمای حقوق و تعهدات باشد و سهم و ظرفیت هر کشور را منعکس کند.
معاون وزیر نفت ادامه داد: جمهوری اسلامی ایران متعهد به همکاری فعال و سازنده برای توسعه راه‌حل‌های عملی است که آلودگی پلاستیک را کاهش می‌دهد و همچنین از توسعه پایدار صنعتی و معیشت حمایت می‌کند و انتظار دارد ابزار نهایی متعادل علمی عملیاتی و منصفانه باشد و به طور مؤثر به آلودگی پلاستیک بپردازد بدون اینکه مانع توسعه پایدار یا پیشرفت فناوری شود.