شیوع ویروس همه‌گیر کرونا، نه تنها زندگی معمولی مردمان جهان بلکه حتی بزرگترین اقتصادها را هم گرفتار دستپاچگی کرد. به جهت ناشناخته بودن این ویروس و پنهان‌کاری دولت چین در اعلام ماهیت مخرب و کشنده‌ی کووید 19، جهان پزشکی با نحوه‌ی مواجه شدن با این بیماری، درماندگی کم‌نظیری از خود نشان داد. در ایران نیز تنها یک روز قبل از انتخابات سال گذشته‌ی مجلس شورای اسلامی، رویت این ویروس از سوی دولتمردان رسانه‌ای شد.
به گزارش نیپنا همزمان با اعلام وزارت بهداشت جمهوری اسلامی مبنی بر حضور ویروس کشنده‌ی کرونا در ایران و لزوم مقابله با این بیماری، عموم صنایعی که می‌توانستند در این زمینه نقش مهمی ایفا کنند، دستور‌العمل‌های لازم را دریافت کردند. اما نقش صنعت پتروشیمی برای خاموش کردن فعالیت کرونا، نقشی کاملا ویژه بود. البته ناگفته پیداست که پیش از شیوع بیماری کووید 19، صنعت پتروشیمی در جهت پیشبرد اهداف بهداشتی – درمانی کشور، تولیدات و فعالیت روزمره‌ی خود را داشت که این تولیدات در زمان بیماری کوید 19، افزایش چشمگیری یافت. اهمیت این امر زمانی بیشتر می‌شود که بپرسیم اگر حین تحریم‌ها، از داشتن نعمت صنعت پتروشیمی بی‌نصیب بودیم، فرایند مقابله با کووید 19 چه سمت و سویی به خود می‌گرفت؟
از آب ژاول تا مواد اولیه البسه
صنعت پتروشیمی که نقش مهمی در تامین مواد اولیه بسیاری از محصولات پلاستیکی و بهداشتی و پزشکی دارد، در دوران شیوع ویروس کرونا و افزایش استفاده از مواد بهداشتی اهمیتی دوچندان یافت. اولین نگرانی که سیستم بهداشت کشور را در زمان اپیدمی کرونا تهدید می‌کرد "آب ژاول" بود. این محلول در گندزدایی و ضدعفونی کردن بخش‌های عمومی، خدماتی و مراکز درمانی کاربرد بسزایی دارد. با توجه به نیاز مبرم این مراکز که در تماس مستقیم با بیماری قرار دارند پتروشیمی‌ها خط تولید خود را برای تولید این محلول، با حداکثر توان تولید به کار گرفتند. از جمله‌ی آن می‌توان به تولید تقریبا روزانه‌ی ۱۵ هزار تن آب ژاول در پتروشیمی آبادان اشاره کرد. طبق گفته‌ی مسئولان پتروشمی کشور، آب ژاول تولید شده در این واحد پتروشیمی به صورت رایگان در اختیار مراکز درمانی قرار گرفت.
از جمله موارد دیگر همکاری مستقیم بین صنعت پتروشیمی و دیدبان‌های درمانی کشور، به تامین البسه‌ی این قشر زحمتکش باز می‌گردد. گزارش‌ها حکایت از این موضوع دارد که قبل از بیماری کرونا، کادر زحمتکش درمانی کشور بعضا از کیفیت پایین البسه‌ی خود، ناخرسند بودند. اما خوشبختانه در دوران کرونا با ورود صنعت پتروشیمی و بر عهده گرفتن تأمین مواد اولیه‌ی لباس کادر سلامت، این مشکل نیز حل شد؛ چراکه با تأمین مواد اولیه البسه‌ی دیدبان‌های سلامت از سوی صنعت پتروشیمی و تحویل آن به کارخانجات پایین‌دستی، کیفیت لباس‌های این هموطنان بهبود یافت.
کمک‌های بلاعوض واحدهای پتروشیمی
صنعت پتروشیمی از همان ابتدای شیوع بیماری کووید 19، با رعایت پروتکل‌های بهداشتی، ضمن تامین مایحتاج کشور به فکر سلامت نیروهای خود نیز بود. به همین جهت این صنعت را می‌توان از جمله صنایعی دانست که با وصف ارائه‌ی بیشترین خدمات، کمترین میزان فوتی را نسبت به سایر اصناف داشته است. مدیران این صنعت از همان ابتدا با در نظر گرفتن موضوع "دورکاری" به منظور کاهش ترددها و در امان ماندن نیروهای متخصص و زحمتکش خود، سطح تولید را حفظ کردند. از طرفی با اولویت نیروهای آسیب‌پذیر و بانوانی که فرزند کوچک‌تر از ۶ سال داشتند، ترددها تا حد ممکن کاهش یافت. با این وصف در این دوران نه تنها میزان تولید صنعت پتروشیمی کاهش نیافت، بلکه شاهد ثبت رکوردهای پی در پی در این صنعت اساسی بودیم.
کمک‌های نقدی و تامین دستگاه‌های مورد نیاز بیمارستان‌ها را نباید از لیست خدمت‌رسانی جا انداخت. بنابه گفته‌ی مسئولان صنعت پتروشیمی کشور، برای دانشگاه‌های علوم پزشکی بوشهر و خوزستان افزون بر کمک‌های نقدی مستقیم، دستگاه‌های تجهیزاتی مانند ونتیلاتور، اکسیژن‌ساز، تخت آی‌سی‌یو، سی‌تی‌اسکن و... از سوی پتروشیمی‌ها تأمین شده است. برآوردها در این زمینه نشان می‌دهد تنها در دو استان خوزستان و بوشهر در قالب کمک بلاعوض، حدودا 90 میلیارد تومان هزینه از سوی واحدهای مختلف پتروشیمی صورت گرفته است. اهدای 141 دستگاه کمک تنفسی، تجهیز فرودگاه‌های این دوشهر به دوربین‌های حرارت‌سنج و دستگاه‌های اندازه‌گیری اکسیژن خون، توزیع اقلام بهداشتی در دو استان مذکور و به‌ویژه شهرستان‌های ماهشهر، بندرامام‌خمینی و عسلویه از جمله موارد دیگری است که صنعت پتروشیمی در آن نقش اول را ایفاد کرد.
این شیوه‌ی خدمت‌رسانی ایرانی – اسلامی در دوران کرونا از سوی صنعت پتروشیمی کشور در حالی صورت می‌گیرد که طبق گفته‌ی رئیس ستاد اجرایی امام، در اوایل خرداد امسال چهار کشور اروپایی طی نامه‌هایی جداگانه از ستاد اجرایی امام جهت دریافت کمک‌های پزشکی درخواست‌هایی را ارسال کرده بودند. همزمان با درخواست کشورهای اروپایی از ایران در جهت رفع نیازهای بهداشتی بود که واحد پتروشیمی کارون با افتخار تمام، از افزایش تولید آب ژاول این واحد از 20 تن به 100 و سپس 150 تن در روز خبر داد. بر این اساس باید گفت اگر در کشور به لحاظ وجود اقلام بهداشتی در راستای مبارزه با کرونا، احساس کمبودی وجود نداشت، بخشی از این موهبت را باید در مدیریت بحران صنعت پتروشیمی کشور دید. اکنون بهتر و بیشتر به دلایل تحریم صنعت پتروشیمی و مسئولان آن می‌توان پی برد!