علائم بیماری برص
علائم و نشانههای ویتیلیگو یا مریضی پیسی عبارتند از:
از بین رفتن رنگ طبیعی پوست به صورت لک و پیس که معمولاً ابتدا در دستها، صورت (لک و پیس صورت) و نواحی اطراف دهانههای بدن و اندام تناسلی ظاهر میشوند.
سفیدی زودرس رنگ موهای سر، مژهها، ابروها یا ریش
از بین رفتن رنگ طبیعی بافتهایی داخل دهان و بینی (غشاهای مخاطی)
آیا لکه های بیماری منتشر خواهند شد؟
وسعت، دوره و شدت از دست رفتن رنگدانه در اشخاص مختلف متفاوت است. دورههای از دست رفتن رنگدانه و متعاقب آن ثابت ماندن رنگ لک و دوباره از دست رفتن رنگدانه به طور مدوام تکرار میشوند. بازگشت خودبه خودی رنگ به لکهای سفید شده خیلی به ندرت اتفاق میافتد.
در موارد شدید ممکن است رنگدانه در همه جای پوست از بین برود و پوست یکسره سفید شود. بعضی از بیماران که تصور میکنند بیماریشان خوب شده، در واقع تمام رنگدانه پوست خود را از دست داده و پوستشان یک دست سفید شده است. گرچه رنگ پوست این افراد یک دست سفید شده ولی آنها باز هم به پیسی مبتلا هستند.
علت بروز برص
علت بیماری ویتیلیگو یا برص این است که سلولهای تولیدکننده رنگدانه (ملانوسیت ها) میمیرند یا تولید ملانین را متوقف میکنند و در نتیجه باعث بروز لکههای سفید یا روشن میشوند. دقیقاً مشخص نیست که چه عواملی باعث این مساله میشوند؛ اما ممکن است مربوط به موارد زیر باشد:
اختلال در سیستم ایمنی بدن (شرایط خودایمنی)
سابقه خانوادگی (وراثت)
یک عامل محرک، مانند استرس، آفتابسوختگی شدید یا ترومای پوستی در اثر تماس با یک ماده شیمیایی
آیا استرس و فشار روحی باعث بیماری لک و پیس میشود؟
استرس نه تنها تحریک کننده بیماری لک و پیس (برص)، بلکه عامل تحریک اغلب بیماریها به شمار میرود. اما به طور خاص در مورد این بیماری که علت اصلی آن مشکلات خودایمنی و وراثتی است، استرس باعث تشدید ابعاد مخرب بیماری میشود. البته استرس تنها عامل تشدید کننده بیماری لک و پیس نیست، بلکه این بیماری در اثر تابش آفتاب و مواجهه با مواد شیمیایی صنعتی نیز تشدید میشود. لک و پیس (ویتیلیگو) یک بیماری پیچیده است که هم ژنهای معیوب و هم عوامل محیطی در بروز آن نقش دارد. سلولهای تولید کننده رنگدانه که ملانوسیت نام دارند، در اثر تنشهای روحی حساسیت بیشتری نسبت به مواد شیمیایی مخرب پیدا میکند. افراد مبتلا به بیماری لک و پیس دریافتهاند که استرس و فشار روحی باعث افزایش تعداد لکههای سفید بر روی پوست آنها میشود.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
در حال حاضر درمان قطعی ویتیلیگو ممکن نیست. اما با روشهای درمانی موجود میتوان روند پیشرفت ویتیلیگو را متوقف یا کند کرد و حتی تا حدودی رنگ طبیعی را به پوست بازگرداند. پس در صورت مشاهده اولین علائم بیماری لک و پیس حتما با پزشک خود و یا یکی از پزشکان متخصص پوست صحبت کنید.
درمان برص
"ویتیلیگو" یا "برص" در مراحل اولیه کامل درمان پذیر است. حوصله پزشک و بیمار از مهمترین نکات درمان بیماری برص است. درمان بیماری باید به صورت ترکیبی از انواع داروهای خوراکی، موضعی و تزریقی باشد و بیمار تمامی داروهایی که تعدادشان زیاد است و توسط پزشک متخصص تجویز می شود به طور کامل و طبق دستور مصرف نماید.
درمان بیماری با تعداد حداقل 10 قلم دارو میسر میشود، از درمان با 1 یا 2 نوع دارو هرگز نمی توان انتظار بهبودی کامل را داشت. مصرف ویتامینها از درمانهای اصلی بیماری برص محسوب میشود و مصرف ویتامینهای C، B12 و ب کمپلکس علاوه بر تجویز داروهای ترکیبی، ضرورت دارد. درمانهای قطعی و رضایت بخشی برای بیماری لک و پیس (ویتیلیگو) وجود ندارد، اما مناسبترین روش برای درمان پیسی صورت یا قسمت بالاتنه بازسازی رنگ دانههای پوستی است؛ و این روش برای قسمتهای دیگر بدن همانند دستها، پاها و قسمتهایی از پوست که موی آن سفید شده است کارایی چندانی ندارد.
متخصصان پوست با تشخیص بیماری برص کرمهای کورتیکواستروئید (کورتون دار) را برای پوست بالاتنه و اندامهای تحتانی تجویز میکنند، اما حتما به یاد داشته باشید که از استروئیدهای قوی روی پلک ها، گردن، زیر بغل و کشاله ران استفاده نکنید.
داروهای موضعی حاوی کورتون ممکن است در بازگرداندن رنگدانه به نواحی کوچک مبتلا به پیسی مؤثر باشند. این داروها باید همزمان با سایر درمانها به کار برده شوند مصرف طولانی این داروها میتواند موجب نازک شدن پوست و حتی پیدایش ترکهای پوستی در بعضی نواحی شوند. بنابراین استفاده از آنها باید حتماً تحت نظارت متخصص پوست باشد.
روشهایی برای پنهان کردن لکهای برص (پیسی، ویتیلیگو)
فرآوردههای برنزه کننده (که بدون نیاز به نور آفتاب پوست را برنزه میکنند) یا سایر رنگها،کاری آسان و بی خطر است که سبب میشود این بیماری کمتر به چشم بیاید.
امروزه مواد آرایشی مقاوم در برابر شستشو (واترپروف) که تقریباٌ با تمام انواع رنگ پوست قابل انطباق هستند، در فروشگاههای عرضه محصولات بهداشتی آرایشی وجود دارند. مهارت در استفاده از این مواد به تدریج به دست میآید و افراد به خوبی قادر خواهند بود پوست ناحیه مبتلا را به رنگ اطراف درآورند.