-یک سلام و روز به خیر گرم، هم بر روحیه ی خودتان و هم بر حال و هوای همکارانتان تاثیر مثبت دارد. این موهبت را از خودتان، سایرین و فضایی که در آن مشغول به کار هستید، دریغ نکنید.
-زمانی که به کسی معرفی می شوید، اگر پشت میزتان نشسته اید، برخیزید. این کار به برقراری رابطه ای صحیح و مسالمت آمیز میان شما و آن فرد، کمک بزرگی می کند. در غیر این صورت احتمال نادیده گرفتن شما توسط طرف مقابلتان بالا می رود و این، به نفع شما نیست.
- در هنگام معرفی خودتان، نام و نام خانوادگی خود را کامل ادا کنید. در صورتی که پسوند یا پیشوند طولانی یا دشواری دارید؛ بهتر است از آن صرف نظر کنید و یا در صورت داشتن کارت ویزیت، اشاره های کوتاه به املا و تلفظ صحیح آن داشته باشید.
- در صورتی که شما، فرد بالا رتبه و یا میزبان هستید؛ باید برای دست دادن پیشقدم شوید. اگر میزبان نیستید و میزبان شما این کار را انجام نداد؛ بهتر است برای نشان دادن حسن نیت تان و البته با در نظر گرفتن مرزهای جنسیتی و دینی برای دست دادن اقدام کنید.
-لباس، به عنوان شکل مهمی از ارتباطات غیر شفاهی می تواند اعتبار حرفه ای شما را افزایش دهد یا از آن بکاهد. نکته ای که هرگز نباید فراموش شود، این است که لباس، در چارچوب قوانین اداری و هنجارهای پذیرفته شده در جامعه، به عنوان پوشش رسمی و اداری جای بگیرد.
-یک یا دو بار گفتن "متشکرم" در هر مکالمه ی کاری کافی است. به کار بردن بیش از حد این واژه در مکالمه های شغلی و اداری می تواند شما را نزد طرف مقابل، درمانده و ناتوان نشان دهد.
در صورتی که پروژه یا فعالیتی با سرپرستی شما به پایان رسید، بهتر است ظرف مدت کوتاهی که بیشتر از یک روز کاری نباشد، پیام های تشکر جداگانه ای برای افراد درگیر در آن پروژه ارسال کنید.
-در محل کارتان صندلی را برای هیچ شخصی بیرون نکشید؛ چه خانم و آقا و چه در هر رتبه و جایگاه شغلی. این کار در فضای اداری، چاپلوسانه به نظر می رسد و صورت پسندیده ای ندارد.
به حریم خصوصی افراد - چه در قالب مسائل شخصی و چه در قالب امور شغلی - احترام بگذارید. دخالت در امور همکارانتان، یک خط قرمز پر رنگ است که رد شدن از آن می¬تواند شما را از چشم همه بیندازد.
-در طول مکالمه و بخصوص در زمان اشاره کردن، توجه داشته باشید که انگشتانتان را در کنار یکدیگر قرار دهید. دراز کردن انگشت اشاره به هر سمتی، می تواند عملی تند و تهاجمی برداشت شود.
-مورد اعتماد و امین باشید. هم در تحویل و ارائه ی کارهایی که بر عهده ی شما گذاشته شده است و هم در برخورد با اتفاقاتی که در محیط شغلتان رخ می دهد.
- تماس های شخصی و مکالمه های طولانی را برای فضای خصوصی خود بگذارید و در صورت ضرورت، تماسی کوتاه و مختصر برقرار کنید. حرف زدن مداوم شما با تلفن چه با صدای بالا و چه با صدای پایین می تواند موجب آزار سایرین شود.
-خواندن روزنامه و مجله، سرگرم بودن مدام با گوشی موبایلتان، گشت و گذار در اینترنت و شبکه های اجتماعی و... در نهایت، نمای بیرونی شما را فردی کم کار و تنبل نشان می دهد.
زنگ موبایلتان هر چه که هست، هر قدر زیبا و شنیدنی، در محیط کار بهتر است با صدایی پایین به گوش برسد؛ نه که با بلند شدن صدای آن، تمرکز دیگران بر هم ریخته و رشته ی افکارشان گسسته شود.
-اصولاً گوش دادن به موسیقی در محیط های اداری، کار صحیح و پسندیده ای نیست. حتی با این فرض که با هندزفری به موسیقی گوش دهید؛ باید صدای آن به قدری پایین باشد که نه تنها سایرین صدای آن را نشنوند، بلکه اگر کسی صدایتان کرد یا با شما کاری داشت، قادر به تشخیص صدا و درخواست او باشید.
-تمام تلاش خود را به کار گیرید تا از مکالمه هایی که پایه و اساس آن بر سخن چینی و شایعات بی اساس گذاشته شده، دور بمانید. درگیر این گونه مکالمه ها بودن، هیچگاه به سود شما نخواهد بود. حتی در شرایط ناگزیر، دقت داشته باشید که در قبال سخنان دیگران، موضعی نگیرید که بعدها شما را در جایگاه ضعف و موقعیت غیرقابل دفاع قرار دهد.
-عجله و ضرورت، هیچگاه توجیه مناسبی برای وارد شدن بدون ضربه به در و اجازه ی ورود نیست؛ حتی اگر به اتاق صمیمی ترین همکارتان هم می روید، در زدن نشانی از شخصیت والا و آداب دانی شما است.
اگر بیمار هستید در خانه بمانید. شک نکنید همکاران و مدیرتان از این بابت به شما خرده نخواهند گرفت. در صورتی که هنوز بیماری تان به صورت کامل خوب نشده و ناچار به حضور در محل کار هستید، بیشتر از همیشه مراقبت و وسواس از خود نشان دهید.
-محل کار جای چندان مناسبی برای صرف کردن غذاهای بودار و هوس برانگیز نیست. یک اسنک سبک و یا غذای ساده می تواند انتخاب های بهتری باشد.
- از مطرح کردن جزئیات زندگی و مسائل شخصی تان در محیط کاری خودداری کنید؛ این امر می تواند شأن و جایگاه شما را نزد دیگران متزلزل کند و چه بسا که روزی به ضرر شما از آن استفاده شود.