گره های صادراتی محصولات پتروشیمی

گره های صادراتی محصولات پتروشیمی
(دوشنبه ۱۳ دی ۱۳۹۵) ۱۰:۴۵

صادرات محصولات پتروشیمی ایران درصورت رفع برخی تنگنا ها و موانع می تواند افزون بر ارز آوری بر توسعه صنایع تکمیلی نیز تاثیر گذار باشد.

به گزارش خبرنگار نیپنا، ایران از لحاظ موقعیت ژئواستراتژیک و ژئواکونومیک در منطقه خاورمیانه شرایط بسیار خوبی را به خود اختصاص داده است. ۶ هزار کیلومتر مرز مشترک خشکی با کشورهای افغانستان، پاکستان، ترکمنستان، ترکیه، آذربایجان، عراق و ۲۷۰۰ کیلومتر مرز آبی ظرفیتی یکی از مزایایی است که پیش روی تجارت و اقتصاد ایران قرار دارد که اگر از این موقعیت راهبردی به درستی بهره ببریم می توانیم در کنار روابط گرم سیاسی از مزیتهای سرشار اقتصادی در فضایی برد - برد نیز بهره مند شویم.طبق آمارهای قابل استناد چیزی در حدود 5.5 میلیون تن محصولات پلیمری در کشور تولید می‌شود که از این رقم 2 میلیون تن صادر و 53. میلیون تن جذب داخل می‌شود. مقدار صادرات را می‌توان در داخل کشور جهت افزایش ارزش‌افزوده استفاده کرد که البته در این مسیر با مشکلاتی روبه‌رو هستیم.

صنایع پائین دست پتروشیمی نیازمند نگاهی تازه

 برای توسعه صنایع پایه پتروشیمی یعنی حرکت از گاز طبیعی به سمت تولید محصولات پتروشیمی در سال های اخیر سرمایه گذاری  های خوبی  انجام شده است اما قطعه بعدی ریل یعنی حرکت توسعه صنایع پتروشیمی به سمت پایین دستی را هنوز کامل نکرده ایم. برخی کارشناسان اعتقاد دارند که دراین بخش هیچ استراتژی و برنامه ای وجود ندارد وهیچ مزیتی به وجود نیامده است و به دلیل این که مزیت دربخش های بالا دست صنایع پتروشیمی است در پایین دست برای آن تمهیدی اندیشیده نشده بنابراین برای واحدهای پتروشیمی به صرفه است که این محصولات را صادر کنند تا بخواهند به تولید داخلی به قیمت های داخلی بفروشند.

رشد صادرات محصولات پتروشیمی راهبردی استراتژیک

زمانی که مجتمع های پتروشیمی اقدام به فروش محصولات خود به داخل کشور می کنند به دلیل اینکه باید مالیات معاف از ارزش افزوده و مالیات بر درآمد را پرداخت کنند ( قوانینی که در صادرات از آن ها معاف هستند) قیمت های بالاتری برای تولید کنندگان داخلی تعریف می کنند و این جاست که تولید کنندگان پایین دست این صنعت در همین ابتدای کار یک قدم عقب تر از تولید کنندگان خارجی هستند و به تبع قیمت تمام شده محصولات آنها بالا تر می رود و رقابت پذیری کالاهای ایرانی با همتایان خارجی کم می شود و این علت باعث می شود ارز آوری تولیدکنندگان ایرانی از رینگ های صادراتی کم شود و در نهایت نمی توانند دانش فنی، ماشین آلات،‌ تکنولوژی و ... را به روز کرده و با گذشت زمان به راحتی از صحنه های جهانی و بین المللی حذف خواهند شد.

نکته دیگر که می توان از آن یاد کرد پرستیژ صادراتی این مجتمع هاست که در صورت فروش داخلی پرستیژی برای آنها تعریف نمی شود و این هم یکی دیگر از عواملی است که عرضه به کشور های خارجی را جذاب تر می کند.

لزوم بازنگری در برخی قوانین با هدف توسعه متوازن

در این میان اگر می خواهیم صنایع پایین دستی پتروشیمی کشورمان رشد کند باید صادرات محصولات پتروشیمی به کشورهای خارجی معاف از مالیات نباشد تا به این ترتیب انگیزه آنها برای صادر کردن برابر با عرضه در بازارهای داخلی باشد تا به این ترتیب صنایع پتروشیمی باید به فکر توسعه صنایع پایین دست خود بیافتند یا حداقل در بازارهای داخلی هم با قیمت های مناسب تری به توسعه محصولات خود بپردازند و جهتی که صادرات کشور ما در صنعت پتروشمی ارزان تر از فروش داخلی است عکس شده و فروش داخلی از صادرات پیشی می گیرد و این مساله به عنوان یک اهرم کمک کننده است.

حمایت های بانکی و بیمه ای ضامن توسعه پایدار

در طرف دیگر یکی از مشکلاتی که در راه صادرات غیر نفتی ایران وجود دارد و محصولات پتروشیمی نیز از آن مستثنی نیست مشکلات بانکی، بیمه ای، گشایش های اعتباری و ... است. سال گذشته برخی اعضای انجمن ماشین‌سازان آلمان (همه شرکت‌های بزرگ) برای بازیابی سهم از دست رفته خود به کشورمان سفر کردند تا بتوانند ماشین‌های صنعتی خود را بفروشند.اما به دلیل این که توان خرید وجود ندارد و بانک‌های کشور به درستی وظیفه خود را انجام نمی‌دهند و حمایت های مورد نیاز را اعمال نکردند باید گفت که این امر عملی نیست، که بتوانیم محصولات با کیفیت بالا را با استفاده از تکنولوژی‌های به روز دنیا در تمام بخش ای صنعت پتروشیمی تولید کنیم.

در همه جای دنیا بانک‌ها وارد صحنه بازی می‌شوند صاحبان صنایع را به درستی می‌شناسند و توان آنها را ارزیابی می‌کنند و وقتی به نتایج مثبتی درخصوص واحد تولیدی رسیدند امکانات و تسهیلات را در اختیار آنها قرار داده و زنجیره‌ای ایجاد می‌کنند که صنعتگر در فضایی امن ماشین مورد نیاز و به روز دنیا را به کشورش وارد کرده و طی 2 تا 3 سال بازپرداخت به بانک را انجام می‌دهد درسال‌های اخیر به رغم ایجاد صندوق‌هایی همچون صندوق توسعه ملی کمک شایانی به بهبود روند تامین مالی برای خرید ماشن‌آلات ایجاد نشد (البته ایجاد این نوع صندوق‌ها پروژه‌های موفقی را به همراه داشت، اما به‌طور کلی نتوانست کمک شایانی را در حل مشکل کند)

بر این اساس ما برای موفق شدن و تحقق توسعه در صنایع تکمیلی باید از تکنولوژی و دانش فنی روز جهان استفاده کنیم و برای تحقق این امر بانک‌های کشور باید وارد بازی شده و به ادامه راه کمک کنند و راه را برای پیشرفت هموار سازند.

از سوی دیگراتفاقی که در دو سال اخیر افتاده قیمت‌گذاری مواد پلیمری است. عمدتا کالاهای وارداتی با نرخ ارز مبادلاتی وارد کشور می‌شوند و تولید‌کننده داخلی مواد را با نرخ محاسبه شده آزاد خریداری می‌کند و همین امر باعث می‌شود در حدود 20 تا 25 درصد در شروع کار اختلاف قیمت تمام شده ایجاد شود. در طرف دیگر اجزای تشکیل دهنده قیمت هم که شامل مواد اولیه، هزینه سر بار، هزینه ماشین آلات، هزینه آب و برق و... که مجموع این موارد قیمت تمام شده را نشان می‌دهد که طبیعتا اگر واحد‌های تولید‌کننده نتوانند رقابت خوبی داشته باشند به تدریج سهم خود را در بازارها از دست می‌دهند. علاوه بر این وضعیت نابسامانی که درخصوص گردش نقدینگی در سال‌های اخیر اتفاق افتاد نیزخود چالش هایی را به همراه داشته است و پررنگ شدن این موضوع به دلیل این اتفاق افتاد که دولت به دلیل کنترل تورم، سعی در کنترل گردش نقدینگی دارد.

 

تعداد بازدید : ۱,۷۹۲